Julebord på Luftslottet

I går kveld vart det årlige julebordet avholdt på Luftslottet - d e et lysthus som er bygd på en høgde på heimegarden t et vennepar av oss. Der e d 360 grader flott utsikt over hav og land (ska ver d høgste punktet deromkring)- ikkje strøm, men vedfyring og masse levende lys - stemningsfullt! D vart nesten litt høgtideleg i går - hadde ei lita opptelling og fant ut at det var 15. året på rad oss fire para hadde hatt julebord samen. Tusen takk for kjempegod mat og stemning! PS: trur nivået på konkurransen må justerast noke ned - husk på at når hjernecellene dør so fer oss ikkje nye.. og ting kan kanskje tyde på at d begynde å bli grisgrendt i øverste etasje hos nokken av oss..

Landhandleren i Provence

Denne filmen var oss på kino og såg i går kveld, og den kan anbefalast på det varmaste! Nydelig stemningsfilm fra landsbygda i Provence.

When I survey - Kathryn Scott

Enda en nydelige sang fra Kathryn Scott (samme so synge "at the foot of the cross" - e lenger nede..eller t høgre) God helg t dk alle sammen :o) klem fra meg

Lys

I oktober hadde eg besøk av frøken M - so e lysekspert pluss ekspert på mykje anna. Ho hjalp meg med lys i huset og ga meg mange gode tips ang møblering. Eg syns ho e utruligt dyktige og flinke til å sjå ka so passe inn - balanse kalte ho d (passelig blanding mellom nytt og gammel). Lampane blei kjempefine og ho berre peikte: "den må vere der og den der osv" og eg fekk en jobb etterpå.. snudde rundt på møblane - opp og ned - fram og bak (blei nesten svimmel) men blei so FORNØGDE - Tusen takk M, du e en tryllekunstner! Det beste av alt e at eg nesten ikkje har kjøpt nokke nytt..

Desse fine møblane har eg hatt på et soverom - har vore mine besteforeldre sine og er nesten 100 år! Nye knotter og vips - som nye. Endeleg fekk eg knagger på gangen - so no e d berre og komme på besøk og bruke knaggane (malte ei plate og skrudde på knagger) ganske bra?

Ikkje ante eg at lys betydde so mykje!

The Father of the century

For 43 år si blei lille Rick Hoyt nesten kvalt av navlestrengen når han blei født.Han overlevde, men fekk ein hjerneskade.Då Rick va ni måna fekk foreldrene beskjed av doktorane at han kom te å bli ein "grønnsak" resten av livet, og at dei burde setta han på ein institusjon.

Foreldrene, Dick og Judy Hoyt ville ikkje tru på dette, for dei såg korleis sønnen fulgte dei me auene når dei bevegte seg forbi han. Og når han va 11år tok dei han med seg for å sjå om noken kunne hjelpe sånn at Rick kunne få ein måte å komminusera på."Nei, det e ingenting så foregår i den hjernen" fekk dei te svar.Faren sa at dei skulle fortelle Rick ein vits, så gjorde dei det, og han lo! Då forsto legane at det va noke så foregjekk inni dette haudet alikavel.Det blei lagt ein datamaskin te han so gjorde at han kunne kommunisere me å bruke sia av haudet sitt te å trykka på ein bryter og sånn skrive ord.

Ein kamerat på skulen te Rick blei lamme ette ei ulykke, og skulen arrangerte et løp te inntekt for denne familien. "Dad, I want to do that" skreiv Rick på skjermen sin.Faren, Dick, va ein stuegris fortelle han sjøl. Korleis han skulle klare å springe 8km med sønnen sin i rullestol, det visste han ikkje, men han sa ja. Og ettepå va han såre i to veker for det va så tungt. Men denne dagen forandra livene te disse to. Ette løpet skreiv Rick på skjermen sin "Dad, when we were running, It felt like I wasn't disabled anymore!'' Dette forandra faren, og han fekk pågangsmot te å gi sønnen denne følelsen så ofte som mulig. Så han trente seg opp, og resultatet? 85 ganga he Rick blitt kjørt over 4 mil av faren sin i forskjellige maraton. Ein far som aldri hadde lært seg å svømme so liten, og ikkje hadde sykla på ein sykkel sia han va 6 år, trente seg videre opp, så at han ikkje berra kjørte sønnen 4 mil i rullestol, men va med på Triathlon og drog sønnen 4 kilometer ette seg svømmande med Rick i ein gummibåt og sykla 18 mil me sønnen på et sete på styret på sykkelen - på same dagen.

No he dei vøre med på 212 Triathlon. På et spørsmål gitt te faren "Hei, ka me å sjå korleis du klare deg på Triathlon uten sønnen din", blei det svart at "nei, eg vil ikkje gjere det uten Rick. Det e smilet hans når oss springe, svømme og sykle som e den einaste grunnen te at eg gjer dette".

For to år sia fekk Dick et mildt hjerteinfarkt under et løp. Doktorane fant ut at ei av arteriene hans hadde berra 5% igjen av sin orginale størrelse."Hadde du ikkje vøre i so god form, så hadde du nok dødd for 15 år sia" blei det sagt av ein doktor. So Rick og Dick he på ein måte redda kvarandre sine liv..."No question about it,'' skrive Rick. "My dad is the Father of the Century.''

Lanzarote

Då er det tilbake til kvardagen med skule - praksisen på dementavdelinga på sjukeheimen er ferdig og eg fekk levert oppgåva før oss reiste. Fekk ei avslappande og god veke i syden. So godt å komme vekk litt fra det vante heime, og når mamma ville bo hos oss og passe ongane - so va oss snare og bestille tur.. God hjelp heime fra alle samen rundt oss - sjåfører og trøstere, gjorde at oss kunne slappe av og kose oss. Tusen takk! Blei strand kvar dag, sjølv om veret ikkje va heilt topp. Vart en del lesing.. Señor Peregrino va god - eg e jo so glad i å lese om pilgrimsruta Compostela de Santiago i Spania (kjøme eg meg dit en gang?) So holde Jo Nesbø spenninga oppe med den gode krimen sin - Frelseren og Snømannen.